آنتونی هاپکینز و اسکاری که در ۸۳ سالگی صاحب شد

بسیاری از ما شاید «آنتونی هاپکینز» را با بازی در فیلم سکوت بره ‌ها به یاد داشته باشیم؛ در نقش هانیبال لکتری که خنده ‌ها و حتی صدایش مو به تنمان سیخ می‌کرد و حس لرز و دلهره را به بهترین شکل ممکن در ما ایجاد می‌کرد. از طرف دیگر اگر تا به حال هم با او آشنا نبودیم، بدون شک امسال به لطف اسکار ۲۰۲۱ هم اسمش را شنیدیم و هم اینکه با هنر و استعدادش بیشتر آشنا شدیم. هاپکینز هنرمند پر آوازه ‌ای است که تاکنون توانسته دو مرتبه تندیس طلایی اسکار را نصیب خود کند. اما چیزی که در این میان بیش از هر چیزی به چشم می ‌آید، صبر و پشتکاری است که آنتونی هاپکینز به خرج داده و این شاید بزرگترین درسی باشد که بتوان از او گرفت.

در مقاله‌ی امروز «پاسخ از ما» قصد داریم تا نگاهی به زندگینامه آنتونی هاپکینز بیندازیم. بدون شک زندگی چنین اسطوره‌ای پر از فراز و نشیب ها و تلخی و شیرین ها بوده و دانستن و خواندن آن می‌تواند عبرت بزرگی برای همه‌ی ما باشد. در این نوشته نگاهی به زندگی خصوصی و حرفه‌ای او خواهیم انداخت، با نکات تاثیرگذار و سبک زندگی او آشنا خواهیم شد و سعی خواهیم کرد تا رمز موفقیت او را کشف کنیم، پس با ما همراه باشید.

زندگینامه آنتونی هاپکینز

هاپکینز در جستجوی مسیر زندگی

آنتونی هاپکینز در سال ۱۹۳۷ در «پورت تالبوت» ولز چشم به جهان گشود. بد نیست بدانید که هاپکینز با شاعر پر آوازه‌ی ایرلندی «ویلیام باتلر» نسبت دارد.
چه بسیارند هنرمندان و اسطوره‎‌ هایی که در سال‌های اولیه‌ی زندگی خود بی ‌هدف به هر سو می‌چرخند و راه زندگی ‌شان را پیدا نمی کنند. زندگی آنتونی هاپکینز نیز چنین بود. او نیز مثل هر جوان دیگری شاید تا بیست سالگی ‌اش هیچ چیز از زندگی نمی ‌دانست و بعد از آن بود که تازه متوجه شد کیست و از زندگی چه می‌خواهد.

هاپکینز در طی سالیان متمادی به عادی‌تری شکل ممکن زندگی می کرد تا اینکه بالاخره روزی با «ریچارد برتون»، یکی از بازیگران مطرح ولزی آن دوره، ملاقاتی کرد و درست آن لحظه تبدیل شد به نقطه‌ی عطفی در زندگی بی ‌سر و سامان او. همان لحظه بود که هاپکینز از این رو به آن رو شد و بالاخره فهمید که باید چه راهی را در این زندگی پیش بگیرد. هر چند شاید ماجرا این طور که ما تعریف می‌کنیم دراماتیک نبوده باشد! در حقیقت بهتر است این گونه عنوان کرد که تمام خاطراتی را که با بازی آنتونی هاپکینز داریم، مدیون همان ریچارد برتون هستیم.

هدفی که آنتونی هاپکینز دنبال می‌کرد

حال که آنتونی هاپکینز راهش را پیدا کرده بود و می‌دانست کیست و چه می‎خواهد، وقت آن بود تا قدم‌ های بزرگی را برای رسیدن به هدفش بردارد. همان ریچارد برتونی که روزی زندگی اش برای هاپکینز الهام بخش شده بود، بار دیگر سرنوشت او را جهت داد و او را تشویق کرد که در «کالج سلطنتی موسیقی و درامای ولز» نام ‌نویسی کند. چند سالی گذشت و او از این کالج فارغ‌التحصیل شد. وقت آن بود که هاپکینز هم به جرگه افرادی بپیوندد که به خدمت سربازی می روند و این دوره را پشت می گذرانند.

صرفا تحصیل در یک کالج و در یک مدرسه‌ی هنرهای زیبا برای آنتونی هاپکینز کافی نبود. او خوب می‌دانست که برای رسیدن به اهداف والایی که در سر دارد، باید سخت ‌تر کار کند؛ البته لازمه‌ی آن نیز افزایش دانش و آگاهی خودش بود. به همین منظور، دیار خود را ترک کرد و به لندن رفت تا در «آکادمی سلطنتی هنرهای نمایشی» بعد جدیدی در توانایی ‌هایش ایجاد کند. بنابراین، او از رفتن نترسید و دل به دریا زد.

تلاش و کوشش و امید داشتن همیشه نتیجه می‌دهد؛ برای آنتونی هاپکینز هم همینطور بود. کم کم وقت آن بود تا ثمره‌ی نهالی را ببیند که مدت ها پیش کاشته بود. در سال ۱۹۶۵ «لارنس اولیویِر» شیفته استعداد بی نظیر هاپکینز در بازیگری شد و تصمیم گرفت تا او را به عنوان عضوی علی ‌البدل در گروه تئاتر سلطنتی ملی بپذیرد. از همین نقطه بود که خوش درخشیدن‌های هاپکینز نیز آغاز شد؛ به طوری که حتی در خاطرات روزانه‌ی اولیویر نیز جای گرفت.

اولین بارقه‌های موفقیت زندگی هاپکینز

شاید بتوان ورود رسمی آنتونی هاپکینز را به دنیای سینما همان زمانی در نظر گرفت که اولیویر او را به عنوان عضوی در گروه خود قبول کرد. از همان زمان بود که نخستین بارقه‌ های موفقیت هاپکینز کم کم نمودار شدند و به چشم آمدند. هر اندازه که اوضاع به وفق مراد او پیش ‌رفت، برعکس آن برای اولیویر رخ داد. اولیور برای نمایش «رقص مرگ» دچار بیماری شد و از حضور در آن محروم ماند. اینجا بود که هاپکینز پا به عرصه گذاشت و به باور بسیاری وارث تاج و تخت او شد.

از آن به بعد، حضورش در دنیای تئاتر و حتی تلویزیون هر روز بیشتر از دیروز پر رنگ شد و مورد توجه تعداد بی شماری از مخاطبان قرار گرفت. در سال ۱۹۶۷، هاپکینز در اولین فعالیت تلویزیونی خود، یعنی بازی در فیلم «ککی در گوش او» محصول شبکه بی بی سی (BBC)، توانست توانایی خود را در ابعاد دیگر نیز محک بزند.

سال‌های سال به همین منوال گذشت تا اینکه آنتونی هاپکینز به سن ۵۰ سالگی رسید. در آن زمان، او در فیلم‌ ها و تئائرهای بسیاری ایفای نقش کرده و حال دیگر حسابی برای خودش کسی شده بود، سرشناس بود و شایسته‌ی تقدیر و احترام. تمامش را هم مدیون تلاش و کوشش بی دریغ و تمرین‌های سخت خود بود. اما هنوز به اوج شهرت خود نرسیده بود. تا اینکه یک مرتبه در سال ۱۹۹۱ زندگی هنری اش وارد فاز جدیدی شد. این سال همان سالی بود که هاپکینز با بازی در نقش هانیبال لکتر (شخصیتی که شاید تنها شنیدن اسمش لرزه به اندام بسیاری بیندازد و بدنشان بعد از آن شروع به مور مور کردن کند) توانست برای اولین بار صاحب تندیس طلایی اسکار شود.

سختی‌هایی که بالاخره به بار نشستند

شیوه‌ی تمرینی که آنتونی هاپکینز برای آماده شدن برای ایفای نقش در صحنه تئاتر و سینما پیش گرفته بود، از همان ابتدا متفاوت و البته زبانزد عام و خاص نیز بود. بگذارید اینطور بیان کنم، هاپکینز علاقه دارد که لقمه را دور سر بپیچاند و همین موضوع شاید عامل موفقیت او باشد؛ حداقل خودش که چنین ادعایی دارد. او همیشه دیالوگ ‌هایش را در شرایط سخت و با تمرین ‌های فوق‌العاده افراطی به خاطر می‌سپارد. همین موضوع هم باعث شده که کارهایش بیشتر به چشم بیایند.

اما سختی‌ کشیدن همیشه جواب می‌دهد، از قدیم جواب داده، امروز هم جواب می‌دهد، سالیان سال هم که بگذرد این روش جواب خواهد داد. هر چند که این روش تنها روش موجود برای موفقیت نیست. آنتونی هاپکینز را شاید بتوان در چنین مسائلی سنتی در نظر گرفت. اما بگذارید صادق باشیم، هر چند که تمرین ‌های هاپکینز همگی سخت و طولانی هستند، اما فیلم‌ هایی که او بازی کرده، همگی در کمترین زمان ممکن آماده شده ‌اند. دلیلش هم این است که او ترجیح می‌دهد کمترین تعداد برداشت را داشته باشد. حتی گفته شده که چندین بار، همین ترجیحات او موجبات درگیری ‌اش را با کارگردان فراهم آورده!

همانطور که پیشتر گفتیم، نقطه‌ی اوج آنتونی هاپکینز زمانی بود که به خاطر بازی در فیلم سکوت بره ‌ها توانست جایزه‌ی اسکار را نصیب خود کند. از آن زمان به بعد، او در زمره‌ی بزرگترین ستاره‌ ها و شناخته‌ شده‌ترین بازیگران مطرح جهانی قرار گرفت. روز به روز به شهرت و اعتبارش افزوده می ‌شد، بی آنکه چیزی از هنر و استعدادش کاسته شود. اما گویا یک اسکار برای او کافی نبود. او لیاقت بیشتر از این ‌ها را داشت.

اسکاری در آستانه ۸۳ سالگی

از سال ۱۹۹۱ به بعد، دوران اوج زندگی آنتونی هاپکینز بر شمرده می‌شود. پس از آن او را در بسیاری از شاهکارهای دنیای سینما نظاره‌گر بودیم: فیلم بازمانده روز (The Remains of the Day )، سرزمین سایه ها (Shadowlands)، لبه تیغ (The Edge)، نجات پیکاسو (Surviving Picasso)، برهان (Proof)، سریع ترین سرخپوست دنیا (The World’s Fastest Indian)، شکست (Fracture)، بیوولف (Beowulf)، ثور (Thor)، هیچکاک (Hitchcock)، وست وورلد (Westworld) و دو پاپ (The Two Pops).

آن طور که بویش به مشام می‎رسد، قرار است بعد از این نیز شاهد چنین موفقیت‌ هایی باشیم، حال فرقی ندارد که او اکنون ۸۳ سال سن دارد یا بیشتر.

اسکار ۲۰۲۱ برای آنتونی هاپکینز نقطه‌ی عطف مجددی بود. به قول خود هاپکینز، او هرگز انتظار نداشت که دوباره بتواند صاحب این جایزه شود و در ویدیویی که منتشر کرده بود نیز صراحتا به این موضوع اعتراف کرد. اما ما که خوب می‌دانیم بازیگر مستعد و قابل سینمای هالیوود لیاقت این جایزه را داشته است. بازی در فیلم پدر (The Father) شاید متفاوت‌ترین کاری باشد که تا به امروز از او دیده‌ایم. نقشی که او ایفا کرد، چنان پیچیده و پر از جزئیات بود که الحق اگر اسکار نصیبش نمی‌شد باید تعجب می‌کردیم. البته این را هم نباید فراموش کرد که هیچ کس جز او نمی‌توانست این نقش را تا به این حد تمیز و روان بازی کند.

مصاحبه انگیزشی آنتونی هاپکینز با جیمی کیمل

نکات جالب زندگی و جوایز آنتونی هاپکینز

•  در سال ۱۹۹۳، آنتونی هاپکینز از طرف ملکه الیزابت دوم به مقام شوالیه نائل شد و لقب اشرافی «سِر» (Sir) را دریافت کرد.
• در سال ۲۰۰۰، تابعیت آمریکایی دریافت کرد.
• آنتونی هاپکینز در زمان ساخت فیلم لبه تیغ مرگ را به چشمش دید و نزدیک بود جان خود را هنگامی که در رودخانه افتاد و دچار سرمازدگی شد، از دست بدهد.
• اگر چه هاپکینز مبتلا به اختلال یادگیری خوانش پریشی یا نارساخوانی (dyslexia) است، اما حافظه فوق العاده ای دارد که به او در حفظ کردن دیالوگ هایش در فیلم نامه ها کمک می کند.
• او یکی از طرفداران پر و پا قرص فیلم های ترسناک است و فیلم مورد علاقه اش هم فیلم «بچه رزماری» (Rosemary’s Baby) می باشد.
• در سال ۲۰۰۶، به پاس یک عمر فعالیت حرفه‌ای در عرصه سینما، جایزه سیسیل بی. گلدن گلوب را دریافت کرد.
• تا به حال چندین بار کار دوبلاژ و صداپیشگی انجام داده است.
• یک قطعه‌ موسیقی برای رقص والتز خلق کرده، اما هیچ وقت آن را منتشر نکرده است.
• او همان قطعه را به «آندره ریو» هدیه داد و ریو در حضور هاپکینز در یکی از کنسرت‌هایش آن قطعه را نواخت.
• پدرش نانوا بود.
• آنتونی در مدرسه ضعیف بود و به مدرسه شبانه‌ روزی فرستاده شد.
• آنتونی هاپکینز تا به حال سه باز ازدواج کرده است. او تنها یک دختر به نام ابیگیل هاپکینز، بازیگر، خواننده و کارگردان تئاتر از همسر اولش دارد.
• آخرین بار در سال ۲۰۰۳ با «استلا یاوا» ازدواج کرده و تا به امروز با او زندگی می‌کند.

نظر آنتونی هاپکینز در مورد اسکار گرفتنش (۲۰۲۱)

سال دریافت بخش نام اثر

جوایز آنتونی هاپکینز

کلام واپسین

زندگی هر اسطوره پر است از فراز و نشیب ها که اگر خوب به آن ‌ها نگاه کنیم، بدون شک می ‌توانیم درس ‌های زیادی را از اعماقش بیرون بکشیم. با نگاه به زندگی هر یک از بزرگان، حتی اگر تنها یک جمله را به یاد بسپاریم، شاید بتوانیم راهمان را تغییر دهیم و همان تک جمله بتواند راهنمایی باشد برای باقی عمرمان.

در این مقاله از «پاسخ از ما» در کنار هم زندگینامه آنتونی هاپکینز را مرور کردیم، با جوایزی که تا به امروز گرفته بود آشنا شدیم و با آثارش بیشتر آشنا شدیم. با خواندن این مطلب شاید این نکته در ذهنمان متبادر شده باشد که تبدیل شدن به یک فرد سرشناس و موفق و تصاحب دو تندیس اسکار، یکی از سال ۱۹۹۲ و دیگری در اسکار ۲۰۲۱، کار بسیاری سخت و طاقت‌ فرسایی است، اما غیر ممکن نیست.

البته سخت کوشی و کوشش ها و تلاش های پیاپی همیشه جواب خواهد داد. بدون شک بعد از خواندن این نوشته شناخت بهتری از این هنرمند ۸۳ ساله خواهید داشت و به گونه دیگری هاپکینز به چشمتان خواهد آمد. در پایان بگذارید سوالی از شما بپرسیم، شما چه درسی از زندگی این استعداد فراموش‌نشدنی دنیای سینما گرفتید؟

آیا فیلم های آنتونی هاپکینز را از قبل دیده اید؟ اگر جوابتان مثبت است، با کدامیک از آثارش خاطره دارید؟

• biography
• britannica
• 10-facts-about
• parvaresheafkar
• virgool